حادثه‌ی کربلا سراسر درس عبرت برای بشریت مخصوصاً ما مسلمانان است. بیشتر مصیبت و جانگدازی حادثه‌ عاشورا برای این است که ملتی به  ظاهر مسلمان و آراسته به ظواهر شرعی، مرتکب این جنایت شدند. شکی نیست کسی که دانسته یک گناهی و اشتباهی را انجام می‌دهد؛ پشیمانی او در دنیا و آخرت نسبت به دیگران شدیدتر است. اگر می‌بینیم کشورهای غیر مسلمان، با آن همه گناه و معصیت خدا، بلای چندانی بر سرشان(ظاهراً) نمی‌آید، ولی همان گناه در کشورهای اسلامی باعث بلاهای بیشماری می‌شود؛ یکی از علت هایش، علم بیشتر مسلمین به مسائل دینی  ــ که وظیفه ما را صد چندان کرده ــ است (هر که بامش بیش، برفش ببیشتر)، ما هم امتیازاتمان بیشتر است و هم وظیفه سنگینی داریم که تخطی از آن عواقب دنیوی و اخروی خاص خود را دارد.

عذاب قاتلان سیدالشهداء
در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، در مورد عذاب قاتلان سیدالشهداء آمده است که در قیامت هنگامی که فاطمه ی زهرا(سلام الله علیها) از دیدن فرزندش حسین(علیه السلام) ناله و افغان سر می دهد، خداوند آتشی سیاهی را مأمور کرده تا قاتلان حسین(علیه السلام) را بگیرد، آتش آنان را گرفته، و آنها فریاد می زنند: «يَا رَبَّنَا فِيمَا أَوْجَبْتَ لَنَا النَّارَ قَبْلَ عَبَدَةِ الْأَوْثَانِ فَيَأْتِيهِمُ الْجَوَابُ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى أَنَ‏ مَنْ‏ عَلِمَ‏ لَيْسَ‏ كَمَنْ‏ لَا يَعْلَمُ‏[1] خدایا چرا ما را قبل از بت پرستان وارد آتش کردی؟ خداوند جواب می دهد آن کسی که می داند با آنکه نمی داند، فرق می کند(شما می‌دانستید و آنها نمی دانستند)»

کمتر کسی در شقاوت لشکریان یزید شک دارد، و این شقاوت هم باید با آتش سوزان الهی پاسخ داده شود، ولی نکته‌‌ای که برای ما درس است اینکه آن همه شقاوت لشکریان یزید در کربلا، یک روزه بوجود نیامد، آنها با آنکه می‌دانستند امام حسین(علیه السلام) کیست و جنگ با او چه عواقبی دارد، و امام هم در مواضع مختلفی آنها را نصیحت کرده بود؛ دست به این جنایت زدند.

وقتی که جماعتی(یزیدیان) دانسته و آگاه به عواقب یک کار، دست به جرم و جنایت بزنند، باید هم زودتر از بت پرستان در آتش قهر الهی گرفتار آیند، و از این روست که قرآن، منافقین را با کافران یکی دانسته است. «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا في‏ حَديثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقينَ وَ الْكافِرينَ في‏ جَهَنَّمَ جَميعاً[نساء/140] و محققاً خداوند در كتاب خود اين حكم را بر شما فرستاد كه چون آيات خدا را شنيديد كه بدان كافر شوند و استهزا كنند پس با آن گروه (منافق) مجالست مكنيد تا در حديثى ديگر داخل شوند، كه (اگر با آنان همنشين شويد) آن گاه شما هم مانند آنان هستيد. و خدا منافقان را با كافران در جهنم جمع خواهد كرد.» [2]
وقتی که گروه منافقان، خود را در این دنیا همسو و جزء کافران می‌دانند، باید آن دنیا هم با هم باشند. «وَ إِذَا لَقُواْ الَّذِينَ ءَامَنُواْ قَالُواْ ءَامَنَّا وَ إِذَا خَلَوْاْ إِلىَ‏ شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكُم]بقره/14]‏ هنگامى كه با اهل ايمان ديدار كنند، گويند: ما ايمان آورديم و چون با شيطان‏هايشان [كه سرانِ شرك و كفرند] خلوت گزينند، گويند: بدون شك ما با شماييم».

این آیه فوق، باید برای همه مسلمین، خصوصاً ما پیروان ابا عبدالله(علیه السلام) درس باشد که در مجلسی و در گروهی که آیات الهی را تکذیب می‌کنند، حضور نیابیم، وگرنه جزء آنها خواهیم بود.

مسلمانانی که به وظیفه مسلمانی خود عمل نمی‌کنند
در حال حاضر و با کند شدن پیشرفت کشورهای اسلامی، در مورد اینکه عوامل این عدم پیشرفت کدام است؛ بحثها و سؤالات زیادی در اذهان ایجاد شده است. در بالا هم اشاره شد که هر که دانسته بسوی جرم و جنایت قدم بردارد، عواقب سخت‌تری از دیگران دارد. کسی که معتاد شده و زندگی خود را بر باد می‌دهد؛ اگر در مسیر زندگی خود، پدری، برادری، دوستی داشته که در مورد عواقب شوم اعتیاد به او تذکر داده، پشیمانی و افسوسش از معتادان دیگرــ که نصیحت کننده‌ای نداشته‌اند ــ بیشتر است.
حال و حکایت بعضی از کشورهای اسلامی که ــ خادم بودن حرمین شریفین را یدک کشیده، ولی به وظیفه اسلامی خود عمل نمی‌کنند ــ در دنیا روسیاهی و انگشت نما شدن و در آخرت عذاب الیم است.
بعضی از کشورهای اسلامی که با استکبار جهانی(اهل کفر و شرک) مراوده داشته، و امت اسلام را به گرفتاری و مصیبت دچار می‌کنند؛ می‌دانند که پیامبر اسلام فرموده است: «مَنْ أَصْبَحَ لَايَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ‏ مِنْهُمْ‏[3] کسی که روزش را در حالی شروع کند که به امور مسلمین اهتمام نداشته باشد، مسلمان نیست». با این حساب، آیا مسلمانی که ادعای پیروی از خاتم پیامبران را دارد، و در حق مردم مسلمان دیگر، نهایت قساوت را بکار می‌گیرد؛ با کسی که در دین پیامبر اسلام نیست و همین قساوتها را نسبت به امت اسلامی دارد، یکی هستند؟
کشورهای اسلامی ظالم در حق امت اسلام، مثل لشکریان یزید هستند که بر حق بودن امام حسین(علیه السلام) را دانسته، ولی بر او شمشیر کشیدند، اینها بی‌گناهی امت اسلام را می‌دانند، ولی آنها را می‌کشند. البته این کشورها نه تنها اعمالشان مثل یزید و یزیدیان است، بلکه دوستدار آن نابکار ملعون هم هستند.

سخن آخر
عذاب قاتلان ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) بخاطردر آن دنیا خیلی شدید است، بطوری که آنها خود را زودتر از بت پرستان در آتش دیده، و علت این ماجرا را از زبان خداوند، دانستن و عمل نکردن، می‌شنوند. بعضی از کشورهای اسلامی که خود را هم از همه مسلمان تر می‌دانند؛ وظیفه مسلمانی خود را بجا نیاورده، و بجز روسیاهی دنیا و آخرت، نباید منتظر چیز دیگری باشند.

پی نوشتها
[1]. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص217.
[2]. ترجمه الهی قمشه ای، ص100.